تقسیمات کشوری ترکیه و ایران از لحاظ ساختار اداری و تقسیم‌بندی جغرافیایی دارای شباهت‌ها و تفاوت‌هایی هستند. در اینجا به مقایسه این دو سیستم می‌پردازیم:

ترکیه:
استان‌ها (İl): بالاترین سطح تقسیمات اداری که توسط فرمانداران (Vali) اداره می‌شوند.

شهرستان‌ها (İlçe): زیرمجموعه استان‌ها که توسط فرمانداران شهرستان (Kaymakam) اداره می‌شوند.

بخش‌ها و دهات (Bucak ve Köy): تقسیمات کوچک‌تر که توسط مختاران (Muhtar) اداره می‌شوند.

شهرها (Şehir) و بلدیه‌ها (Belediye): شهرهای بزرگ با شهرداری‌های مستقل.

محله‌ها (Mahalle): واحدهای کوچک‌تر در شهرها و شهرستان‌ها.

ایران:
استان‌ها: ایران نیز مانند ترکیه به استان‌های مختلفی تقسیم شده است که توسط استانداران اداره می‌شوند.

شهرستان‌ها: زیرمجموعه‌های استان‌ها که توسط فرمانداران اداره می‌شوند.

بخش‌ها: تقسیمات کوچک‌تر درون شهرستان‌ها که توسط بخشداران اداره می‌شوند.

دهستان‌ها: واحدهای کوچک‌تر در بخش‌ها، مشابه دهات در ترکیه.

شهرها و شهرداری‌ها: شهرهای بزرگ و کوچک با شهرداری‌های خودمختار.

روستاها: واحدهای کوچک‌تر در دهستان‌ها، مشابه دهات در ترکیه.

شباهت‌ها:
هر دو کشور دارای تقسیم‌بندی‌های اداری هستند که از استان‌ها شروع شده و به واحدهای کوچک‌تری مانند شهرستان‌ها، بخش‌ها و شهرها می‌رسند.
در هر دو کشور، استان‌ها و شهرستان‌ها توسط فرمانداران یا مقامات مشابه اداره می‌شوند.
تفاوت‌ها:
ایران دارای سطح اداری دهستان است که در تقسیمات کشوری ترکیه وجود ندارد.
ترکیه دارای بلدیه‌های مستقل در شهرهای بزرگ است، در حالی که در ایران، شهرداری ها بیشتر در سطح شهرها فعالیت می‌کنند و به صورت مستقل اداره می‌شوند.

در ترکیه، “محله‌ها” (Mahalle) به عنوان بخش‌های کوچکتر در شهرها و شهرستان‌ها شناخته می‌شوند و توسط مختاران اداره می‌شوند، در حالی که در ایران، این سطح از تقسیمات کشوری به صورت رسمی وجود ندارد.

در ایران، بخش‌ها و دهستان‌ها سطوح میانی تقسیمات کشوری را تشکیل می‌دهند که در ترکیه، این تقسیمات کمتر مشهود است.

تقسیمات کشوری در ایران به دلیل وجود روستاها، که نقش مهمی در ساختار کشاورزی و روستایی کشور دارند، متفاوت است. در ترکیه، تمرکز بیشتر بر روی شهرها و بلدیه‌ها است.